Beni Bu Güzel Havalar Mahvetti

Kendi çocukluğumu düşününce oğlumun haline çok üzülüyorum içten içe. Ben annem-babam işe gidince kendimi sokağa atar, akşam onlarla girerdim eve. Her haftasonu köyde bağda-bahçede koşturmak da cabası. Ama maalesef, benim oğlum da şimdiki çocukların çoğu gibi dört duvar arasında büyüyor. Bunun en önemli sebebi İstanbul'da yaşıyor olmamız tabii. İşe uzak olmayı da göze alamadığımızdan merkezde oturduk senelerdir, bir gün Ege sahilinde küçük, güzel bir kente taşınabileceğimiz hayaliyle. 

Şimdi bu hayale çok yakın bir yerdeyiz. Bir aksilik olmazsa 3-4 ay içinde hayallerimize doğru yola çıkıyoruz. Henüz kesinleşmediği için detayları paylaşmıyorum ama merak etmeyin, kesinleşince hemen yazacağım. Zaten 1,5 ay sonra doğum iznim bitiyor ve işe başlıyorum yeniden. Eşimle işleri toparlayıp, hazırlıklar tamamlanınca gitmeyi düşünüyoruz. Hem balkonundan denizi izleyebileceğimiz, hem de oğlumuzun bahçesinde rahatça koşturabileceği sakin, huzurlu bir evde yaşayabilmek için. 

Her çocuk gibi tam bir sokak delisi olan oğlum böyle güzel havalara bayılıyor haliyle. Biz de giyinip çıkıyoruz ana-oğul. Eğer puseti yanımıza almamışsam yürüyüşümüz kısa süre sonra kucakta taşımayla sonlanıyor. Çünkü azıcık yorulunca yere oturuveriyor bizimki!

Fotoğraflar geçen haftadan, bizim sokaktaki yürüyüş yolundan. Hava bugün de güzel görünüyor. Öğle uykusundan sonra çıkabiliriz sanırım.