İki Yaş Sendromu

Son 3-4 aydır şu meşhuuuur 2 yaş sendromunun sinyallerini vermeye başladı bizim delikanlı. Kendisini ara ara yukarıdaki yüz ifadesiyle görmeye başladık. Tutturmalar, inatlaşmalar başladı anlayacağınız. Henüz konuşmuyor ama ne istiyorsa işaret ederek, bizi elimizden tutup götürerek ve tabii mızıldanarak rahatlıkla anlatıyor. Mesela kapısı kapalı bir odaya girmek istiyorsa elimizi tutup kapının koluna götürüyor. İstediği şey bizim yapmayacağımız birşeyse, asıl tantana o zaman başlıyor işte. Hemen şekil A'daki ifadeyle trajik bir ağlama, işe yaramazsa söylenerek ve küserek içeri kaçma, o da işe yaramazsa kendini yere atıp tepinme şeklinde çeşitli çabalarla şansını deniyor. Bütün bunlara rağmen hala yapmadıysak istediğini, o zaman vazgeçip oyununa dönüyor. Tabii çocuğu olanların çok daha iyi bileceği üzere, bütün bunlara dayanabilmek mümkün olmuyor her zaman. Bazen de dediği oluyor mecburen. Boşuna erken ergenlik demiyorlar, insanın sabrını çok zorladığı zamanlar oluyor. 

Ama genel olarak oldukça sakin ve uyumlu bir çocuk Yaman. O dünyayı tanımaya, etrafında olup bitenleri anlamaya çalışırken, biz de onu tanımaya çalışıyoruz. Ve bunları her düşündüğümde benden önce çocuk sahibi olan arkadaşlarımın söylediklerini tekrarlıyorum içimden; "dünyanın en zor ve en güzel şeyi..."