28 Eylül 2012

İki Yaş Sendromu


Son 3-4 aydır şu meşhuuuur 2 yaş sendromunun sinyallerini vermeye başladı bizim delikanlı. Kendisini ara ara yukarıdaki yüz ifadesiyle görmeye başladık. Tutturmalar, inatlaşmalar başladı anlayacağınız. Henüz konuşmuyor ama ne istiyorsa işaret ederek, bizi elimizden tutup götürerek ve tabii mızıldanarak rahatlıkla anlatıyor. Mesela kapısı kapalı bir odaya girmek istiyorsa elimizi tutup kapının koluna götürüyor. İstediği şey bizim yapmayacağımız birşeyse, asıl tantana o zaman başlıyor işte. Hemen şekil A'daki ifadeyle trajik bir ağlama, işe yaramazsa söylenerek ve küserek içeri kaçma, o da işe yaramazsa kendini yere atıp tepinme şeklinde çeşitli çabalarla şansını deniyor. Bütün bunlara rağmen hala yapmadıysak istediğini, o zaman vazgeçip oyununa dönüyor. Tabii çocuğu olanların çok daha iyi bileceği üzere, bütün bunlara dayanabilmek mümkün olmuyor her zaman. Bazen de dediği oluyor mecburen. Boşuna erken ergenlik demiyorlar, insanın sabrını çok zorladığı zamanlar oluyor. 

Ama genel olarak oldukça sakin ve uyumlu bir çocuk Yaman. O dünyayı tanımaya, etrafında olup bitenleri anlamaya çalışırken, biz de onu tanımaya çalışıyoruz. Ve bunları her düşündüğümde benden önce çocuk sahibi olan arkadaşlarımın söylediklerini tekrarlıyorum içimden; "dünyanın en zor ve en güzel şeyi..." 

12 yorum:

  1. Allah'ım,aynısından bizim evde de var.Bizimki birde dövüyo.Kızınca yanındaki ilk kişiye vurmaya başlıyor.Sabır konusunda haklısın.en sık yaptığım dua bir an önce konuşmaya başlaması.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. konuşmuyor olması gerçekten kötüleştiriyor durumu. ben de sabırlı olmaya çalışıyorum, yapacak fazla birşey yok zaten :)

      Sil
  2. Postumu yayınladım bi baktım aynı konudan bahseden biri daha:)) Çok tesadüfi oldu caaanım:P
    Bu arada bu sendrom çabuk gitsin yoksa olan bize olacak.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. çok hoş bir tesadüf olmuş hakkaten. annelerin senkronize dertleşmesi ;P

      Sil
  3. Hayat yeni başlıyor:)) Allah kolaylık versin

    YanıtlaSil
  4. kuzucuuukk o kadar masum ki fotoğrafta :) tabi o cinnet anı anneye o an hiç masum gelmiyor. konuşmadığı için şimdilik daha da hırçındır. derdini dillendirememenin verdiği hırçınlık :) benim oğlumda 3,5 yaşında,çokta erken konuştu. işte biz o 2 yaş sendromunu 3 yaşından sonra yaşamaya başladık, her hali her dönemi ayrı bir zorluk.Allah sabırlar versin. ama her şeye değer :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. aslında bize de çok sevimli ve komik geliyor bu halleri. ama gülünce daha da bozuluyor beyfendi! aynen, konuşsa da rahatlasak biraz ;))

      Sil
  5. böyle tatlı 2 yaş sendromu mu olur?şu güzelliğe bak maşşallah...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. çok teşekkürler ama davulun sesi uzaktan...

      Sil
  6. Nefesimizi tutuyoruzzz... ve 1.5 yıl sonra bırakıyoruzzz....
    :) 3.5 yaştan sonra bişeycik kalmıyor desem içiniz ne de çok rahatlar öyle değil mi? :o

    Benim yercücem çok erken konuşmaya başlamıştı. ama kendisini ifade edebiliyor olması bu krizleri kolay geçirdiği anlamına gelmiyor. unutmayın ki o sizinle güç mücadelesi yapmaya çalışmıyor, sadece stesiyle nasıl baş edebileceğini henüz bilmiyor... sabredeceksiniz, dikkatini dağıtmaya çalışacaksınız, başka yapacak birşey yok...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ha ha ha haaaaaa!!! 1,5 yıl mı!!! Gülüyorum ama acı acı bilesin ;))

      Sil